عزالدين سيد حسين
حسین بن محمد بن حسین بن علی از احفاد ابراهیم مجاب عموزاده سید مرتضی، یکی از علمای بزرگ ما در قرن دهم هجری است. عزالدین دانشمندی فقیه و محققی کامل در معارف اسلامی بود که به سال ۹۰۶ در قراء جبل عامل لبنان به جهان دیده گشود.
وی نخست از محضر درس علی بن احمد پدر شهید ثانی بهره مند بود، سپس سالها از محضر سید حسن موسوی عاملی و محقق میسی (متوفای ۹۳۸ هجری) استفاده نمود و خود از فقیهان مشهور معاصر با شهید ثانی و داماد ارجمند او بود. شهید او را خیلی گرامی و بر خود مقدم می داشت و در بین مردم مقامی ارجمند یافت.
علامه امینی در شهداء الفضیله در مورد این شخصیت چنین می نویسد: عزالدین حسین بن محمد... از خاندان موسی بن جعفر علیه السلام یعنی از خاندانی که ریشه به اعماق سرزمینهای مجد و شرف و بزرگی دوانیده و طی قرون و اعصار موقعیت مهمی از جامعه دانش تقوی پوشیده و از این دودمان گلهای متعدد در هر گوشه جهان روئیده و همگان پرچمدار دین و راستی و فضیلت بوده اند. صاحب ترجمه عزالدین سید حسین اولین دانشمند و فقیهی است که از این دودمان به فضل شهادت نائل آمد و در سال ۹۶۳ هجری در شب نهم رجب در شهر صیدا به زهر جفا مسمومش نمودند، رحمة الله علیه.
منابع
- پایگاه شعائر.